Opinie voert de boventoon in dit september nummer van Raqs wa Risala. Meningen en gevoelens bijvoorbeeld over ouder worden. Van buikdans wordt gezegd dat je het tot op hoge leeftijd kunt doen. In tegenstelling tot veel andere dansstijlen. Maar is er toch niet een uiterste houdbaarheidsdatum? Peter Verzijl vroeg het de danseressen en kreeg veel reacties. In dit nummer het eerste deel van zijn bevindingen.
En hoe zit het met de dans zelf? Volgens Sena Roehl gaat die met sprongen achteruit. Maar daar is iets tegen te doen, als professionele dansdocenten hun verantwoordelijkheid nemen. En er zijn uitstekende leerkrachten aanwezig in Nederland. Wie ze zoekt, zal ze vinden.
Ook in dit nummer hebben we een recensie van een buikdansroman. Over één van de bekendste danseressen uit de buikdansgeschiedenis. Een boek dat gemengde gevoelens zal oproepen bij lezers en lezeressen met een buikdansachtergrond.
Choreograferen of niet? We hebben er al eerder aandacht aan besteed. Onze vrouw in Cairo heeft daar natuurlijk ook een mening over. Ze vertelt ons uitgebreid hoe erover dacht voordat ze in Egypte ging dansen en hoe ze nu te werk gaat. Tot genoegen van de muzikanten met wie ze samenwerkt.
Prachtige foto’s hebben we ook in dit nummer, door fotograaf Ronnos gemaakt tijdens het Orientalicious festival van afgelopen zomer. Lekker veel foto’s van mooie dans, om gewoon van te genieten.
Gevoel in de dans is dat hetzelfde als acteren? Is het te leren of moet je ermee geboren zijn? Luna of Cairo vindt kennis en ervaring belangrijk en heeft nog meer gedachten over gevoel. Zij vindt ook dat er in Europa sprake is van een buikdanswedstrijdcultuur en dat die cultuur niet goed is voor de ontwikkeling van onze dans. Ook Peter Verzijl signaleert een ontwikkeling waar hij niet blij mee is: klonen. Kon je vroeger een danseres aan haar specifieke stijl herkennen, ook als je haar gezicht niet zag, nu lijkt iedereen op Dina of op Randa.
Of wedstrijden daar nu mede schuldig aan zijn of niet, het kan nooit kwaad om een kijkje te nemen achter de schermen bij een wedstrijdorganisatie. Om het eens van een geheel andere kant te bekijken. We waren dus blij dat danseres Safira ons wilde vertellen over de wedstrijden die zijn organiseert bij IDO-Holland. En over het moment waarop zij zelf tot tranen toe werd geroerd door een danseres.
In dit nummer ook het beloofde tweede deel van de avonturen van onze collega’s met het blad LINDA. Mariska Assink was niet blij met het resultaat van al haar inspanningen, maar voelde zich wel één dag lang een prinses van 1001 nacht.
En er is nog meer over 1001 nacht te lezen in dit nummer. De BBC heeft er ooit een film van gemaakt en die is nu op dvd verschenen. Een aanrader voor iedereen die houdt van mooie plaatjes. Verder besteden we aandacht aan de prachtige 1001 nacht illustraties van de beroemdste illustrator van Nederland: Anton Pieck. Met een klein uitstapje naar wat er ruim een halve eeuw geleden werd geschreven over beroepsdanseressen.
Meer plaatjes om van te genieten zijn er van de 2012 editie van Asli Sharqi. Ook dit jaar zagen we weer vertrouwde oriëntaalse dans en diverse theatrale experimenten.
Bezig zijn met buikdans kan voor ieder mens een andere betekenis en ook meerdere betekenissen hebben. In deze Raqs wa Risala vertelt danseres Nezjma over haar visie, ervaringen en ambities.
Laudie Vrancken sprak met een redactrice van de LINDA over hetzelfde onderwerp. Een goed gesprek, maar daarna volgde een e-mail strijd om de tekst die naar aanleiding van dit gesprek in het blad zal verschijnen. Want de media ‘bestrijden’ graag vooroordelen door ze eerst nog eens helemaal in geuren en kleuren uit te tekenen.
Over tekenen gesproken. Liefhebbers van sprookjes kennen ongetwijfeld de illustraties van Edmund Dulac. Ook de vertellingen van duizend-en-één nacht heeft hij geïllustreerd. Daarbij werd hij beïnvloed door Perzische miniaturen en Japanse prenten.
In dit nummer van ons blad staan we kort stil bij leven en werk van de Turkse Özel Türkbas, die onlangs is overleden. Zonder deze bijzondere danseres had de hedendaagse buikdans er vooral in de Verenigde Staten heel anders uitgezien.
Deze mooie, maar wat natte zomer was er een goede gelegenheid om een bijzondere dansvorm te verkennen: hoela. Een prachtige dans die lijkt op buikdans, maar toch duidelijk anders is.
Caroline Nuijts bezocht de SOUK in Eindhoven. Een avond met klassieke westerse en traditionele Arabische muziek, poëzie en dans. En vooral ook zangeres Asala Nasri. Alleen jammer dat de organisatie op het laatste moment gratis kaartjes is gaan weggeven…
In dit nummer van Raqs wa Risala nemen we afscheid van zangeres Warda, die in de loop der jaren veel buikdansers en danseressen heeft geïnspireerd met haar gevoelige liedjes en haar warme stem.
Inspiratie kwam ook van een workshop van het docentenkoppel Noortje Bijvoets en Feri de Geus van Le Grand Cru. Met een unieke manier om je eigen dans opnieuw te ontdekken.
In deze Raqs wa Risala voert de kritische noot de boventoon. Met recensies van dans op het Haagse Tong Tong Festival, meningen over buikdans in Holland’s Got Talent en over de manier waarop er door anderen over onze dans wordt geschreven.
Onze ‘vrouw in Cairo’ heeft kritiek te verduren gekregen voor haar optreden op de Egyptische televisie. Lees hier hoe ze daarover denkt, bekijk de clipjes en oordeel zelf.
En we hebben een recensie van een duizend-en-één nacht voorstelling waar je zoveel meer van had kunnen maken. Plus mooie nieuwe voorbeelden van de manier waarop de vertellingen in het verleden zijn geïllustreerd. Dat levert deze keer ongewoon poezelige plaatjes op.
Meer mooie plaatjes zijn te zien van het Orientalicious Gala van afgelopen juni, met artiesten uit de hele wereld.
Als er één zangeres is die iedere buikdansprofessional zou moeten kennen, is het wel Oum Kalthoum. Hoewel zij al ruim 35 jaar geleden is overleden, is haar stem in de Arabische wereld nog steeds overal te horen, in taxi’s, café’s, winkels en bij mensen thuis. Waarom is dat? Laudie Vrancken probeert op die vraag een antwoord te geven.
Verder komen we meer te weten over de Egyptisch-Griekse danseres Nelly Mazloum (1929-2003), die sommige buikdansprofessionals uit de Lage Landen zich nog persoonlijk herinneren. Haar energie, haar scherpe inzichten en haar gevoel voor humor hebben onuitwisbare sporen nagelaten.
Ana Euson-Todorovic is begonnen als mimespeelster, maar ontdekte daarna het bewegingstheater en de buikdans. Het begon met een fascinatie voor de kostuums, maar dat veranderde al snel. Bij Pierre Moussa ging het juist andersom. Als danser verdiepte hij zich in het ontwerpen en maken van kostuums. In dit nummer van Raqs wa Risala een kort interview.
Wat hebben buikdans en tao met elkaar te maken? Peter Verzijl werd nieuwsgierig toen buikdansdocente Paula Marissink zich met het onderwerp ging bezighouden. Hier het verslag van zijn ontdekkingen.
In onze serie over illustraties van duizend-en-één nacht maken we deze keer kennis met het werk van Walter Crane. Hij ontwierp kinderboeken van kaft tot kaft, maar hoe zit dat met die oude Egyptenaren?
Onze uitnodiging om iets te schrijven over de “BellyBiznez” heeft geleid tot een merkwaardige grap. Wie van onze lezers en lezeressen schrijft het volgende verhaal?
Het zal de tijd van het jaar wel zijn, dat deze Raqs wa Risala nogal nostalgisch is uitgevallen. Drie van de zes artikelen duiken terug in het verleden.
Peter Verzijl pleit ervoor dat we iets in het leven roepen als een workshop- en showoverleg. Zo’n overleg is er in het verleden ook geweest en dat heeft een tijd goed gewerkt.
In twee artikelen aandacht voor het thema “Duizend-en-één nacht”. Als eerste is er een bespreking van drie korte speelfilms uit het begin van de twintigste eeuw. Met echte buikdans en op filmsets die als inspiratie kunnen dienen voor onze theatervoorstellingen. De 1001 nacht illustraties zijn deze keer afkomstig uit Iran. Zelf was ik verbaasd dat een gerenommeerde kunstenaar uit het negentiende-eeuwse Teheran zulke vrijmoedige illustraties kon maken.
Ook heden en toekomst zijn uitstekend vertegenwoordigd met een uitgebreid interview met de ondernemende Mena Leïla. Over hoe ze zelf de dans ontdekte en verder verkent, over dansen in groepen en over het Project Werelddans.
Tot slot starten we in dit nummer met een nieuwe rubriek: BellyBiznez. Laudie Vrancken bedacht de naam en schreef de eerste column. Jullie worden van harte uitgenodigd om ook je ervaringen met ons te delen: oneerbare voorstellen, bizarre telefoongesprekken, rare toestanden, avontuurlijke optreedsituaties, belachelijke of juist ontroerende reacties. Kortom: alles wat bij de BellyBiznez hoort.
Raqs wa Risala 