Begin februari heeft buikdansend Nederland afscheid moeten nemen van een van haar grote danseressen. Ada van der Wijngaart (Dunya) zal in onze herinnering blijven door haar persoonlijkheid en door haar bijdrage aan de oriëntaalse dans.
In de vorige Raqs wa Risala waren danseressen aan het woord over de relatie tussen buikdans en theater. Dat heeft Marjan Kleinen geïnspireerd om het onderwerp verder uit te diepen. In dit nummer de eerste resultaten.
In de internationale buikdansgemeenschap is een nieuwe trend waarneembaar: het willen creëren van een eigen dansstijl. Luna of Cairo vertelt ons wat ze daarvan vindt.
Voor wie als artiest een eigen stijl ambieert, kan inzicht in de eigen sterktes en zwaktes geen kwaad. Maar zelfinzicht is lastiger dan je zou denken.
Over een eigen stijl gesproken: als er één danseres in de buikdansgeschiedenis een geheel eigen stijl had, dan was dat wel Souher Zaki. Bij Peter Verzijl staat zij op de lijst met favorieten. In deze Raqs wa Risala vertelt hij waarom.
Als je de hedendaagse speelfilms mag geloven stelt buikdans niet veel voor. En de danseressen al evenmin. Maar af en toe pakt dat gelukkig anders uit.
Ook in dit nummer aandacht voor muziek: Armeense liederen, die bedoeld zijn om naar te luisteren, maar die ook inspireren tot dans. De keuze is niet toevallig op Armeense muziek gevallen. In april van dit jaar zal wereldwijd worden herdacht dat precies 100 jaar geleden de genocide, die naar schatting tussen de één en anderhalf miljoen Armeniërs het leven heeft gekost, begon.
Judith Scheepstra
Hoofdredacteur
Raqs wa Risala 